ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (Από συνέντευξή του στο SIGMALIVE TO 2011)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Πήγε σχολείο στο Χαλάνδρι, ενώ μετά το στρατό μπήκε στη δραματική-θεατρική σχολή «Εμπρός», από την οποία αποφοίτησε το 1996. Η πρώτη παράσταση στην οποία συμμετείχε ήταν Ο γυάλινος κόσμος του Δημήτρη Μαυρίκιου. Δούλεψε στο θέατρο «Εμπρός» μέχρι το 2005, ενώ στη συνέχεια τον είδαμε σε τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις. Ήρθε στο ραντεβού μας με τη βαλίτσα στο χέρι λίγο πριν εγκαταλείψει την Κύπρο και, όταν τον συναντήσαμε, θελήσαμε να μάθουμε τα πάντα για αυτόν…
Ήσουν θετικός από την πρώτη στιγμή να έρθεις στην Κύπρο;
Στην αρχή δεν ήμουν, γιατί με τρόμαξε το γεγονός ότι με πήραν Τρίτη πρωί και μέχρι το μεσημέρι θα έπρεπε να πετάξω για Κύπρο. Επίσης, με τρομάζουν τα ταξίδια, διότι φοβάμαι τα αεροπλάνα. Όπως καταλαβαίνεις, όλα αυτά μαζί με βάρυναν λίγο. Μετά όμως μίλησα με τον Μάξιμο, ο οποίος με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι πρόκειται για μία πολύ καλή περίπτωση και πως ανοίγω και κάποιες πόρτες προς την Κύπρο, κάτι που με ενδιέφερε.
Θα ερωτευόσουν μία πόρνη; Δεν θα επηρεαζόσουν από τον κοινωνικό περίγυρο;
Ο έρωτας είναι κάτι το απρόσμενο, έχει βαθύτερα πράγματα όπως το σεξουαλικό και για μένα θα ήταν πολύ δύσκολο να σκέφτομαι ότι την κοπέλα που έχω ερωτευτεί, την ακουμπάνε άλλοι άνθρωποι καθημερινά. Και πάλι δεν ξέρω, γιατί ο έρωτας είναι γρηγορότερος από τη λογική.
Πότε άρχισες να αισθάνεσαι ότι πρέπει να ακολουθήσεις το δρόμο της υποκριτικής;
Υπήρχε κάτι που με ωθούσε να γίνω ηθοποιός, αλλά δεν ήταν ξεκάθαρο. Ήμουν στην πρώτη δέσμη Θετικές Επιστήμες, ώσπου κάποια στιγμή ένιωσα πως σταδιακά κατευθυνόμουν προς κάτι άλλο. Τότε ακολούθησα τη φύση μου και σιγά-σιγά έφτασε η στιγμή που είπα «Θέλω να γίνω ηθοποιός». Άρχισα να κάνω λίγα μαθήματα με τον Νίκο Βασταρδή, έδωσα εξετάσεις, κόπηκα και μετά πήγα φαντάρος. Όταν τελείωσα το στρατό, πήγα στο εργαστήρι του Διαμαντόπουλου, το οποίο μετά από ένα μήνα έκλεισε και αργότερα γράφτηκα στη δραματική-θεατρική σχολή «Εμπρός». Από εκεί άρχισαν όλα.
Πώς αισθάνθηκες την πρώτη φορά που σε κάλεσαν για οντισιόν;
Η πρώτη μου παράσταση ήταν στο έργο Ο γυάλινος κόσμος, η οποία αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις της δεκαετίας του ‘90. Έτσι, μετά από αυτό άνοιξαν πολλές πόρτες. Αμέσως μετά είχα πρωταγωνιστικό ρόλο σε σίριαλ και άρχισα να κτίζω την πορεία μου, γεγονός που μου έδινε την ελεθερία να μην πάω σε οντισιόν. Δεν μου αρέσουν οι οντισιόν, τις θεωρώ πραγματικά γελοίες, μπορεί να είναι αναγκαίο για κάποιους, αλλά, εάν έπρεπε να το κάνω εγώ αυτό, θα πήγαινα πρώτα να δω τον ηθοποιό τουλάχιστο σε δέκα παραστάσεις για να δω αν μου κάνει.
Ποια τηλεοπτική σου στιγμή ξεχωρίζεις και γιατί;
Οπωσδήποτε ξεχωρίζω την πρώτη μου σειρά «Θύματα ειρήνης» στο Mega για δύο λόγους. Πρώτιστα επειδή ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά και κατά δεύτερον διότι είχα πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης, η εμπειρία ήταν μαγική διότι ταξιδέψαμε στο Παρίσι, στη Θεσσαλονίκη και το Λούβρο.
Ποιον θεωρείς δάσκαλο όσον αφορά στην υποκριτική;
Νομίζω ότι από τη μια δεν υπάρχουν δάσκαλοι, αλλά από την άλλη θεωρώ δασκάλους αυτούς που σου ξυπνούν πράγματα που ήδη έχεις μέσα σου. Για να συμβεί αυτό πρέπει να εμπιστευθείς και να αφαιθείς. Εγώ αυτό το έκανα κυρίως με τον Τάσο Μπαντή, ο οποίος ήταν το βασικό στέλεχος της σχολής «Εμπρός».
Έχεις περάσει από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τελικά τι απολαμβάνεις να κάνεις περισσότερο;
Απολαμβάνω το θέατρο όταν γίνεται με ειδικές συνθήκες. Από το 2007 όμως που πέθανε ο Τάσος Μπαντής, ομολογώ πως δεν το απολαμβάνω τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να φτάσω στο σημείο να θέλω να ανεβάσω τη δική μου παράσταση.
Ποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα πρέπει να έχει ένας νέος ηθοποιός για να ανελιχθεί;
Πρέπει να δουλεύει πάρα πάρα πολύ και να επιδεικνύει πίστη και αποφασιστικότητα.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Μεγάλωσα από γονείς που άνηκαν στη μεσαία οικονομική τάξη. Στα εφηβικά μου χρόνια είχα πολλές δυσκολίες και ήμουν πολύ κλειστός χαρακτήρας. Αν και όλο αυτό σε κυνηγά μια ζωή, θεωρώ ότι δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου και σιγά-σιγά απελευθερώθηκα.
Και η φοιτητική σου ζωή;
Αυτά ήταν τα καλύτερά μου χρόνια και αυτό το λέω με συγκίνηση. Όταν πρωτομπήκα στη σχολή «Εμπρός», βίωσα κάτι μοναδικό, γιατί όλοι ήμασταν μια οικογένεια με ιδανικά. Ήμασταν 27 μαθητές και μεταξύ μας δεν υπήρχαν ποτέ ζήλιες, τριγμοί και φθορές.
Σήμερα πώς είναι οι σχέσεις σου με τους συμφοιτητές σου;
Μετά από 15 χρόνια, τον τελευταίο χρόνο αρχίσαμε λίγο να ξεκόβουμε, αλλά υπάρχει κάτι βαθύτερο που μας συνδέει.
Ποια είναι τα ενδιαφέροντά σου;
Κάνω αθλητισμό και συγκεκριμένα τρέχω μαραθώνιο. Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που άρχισαν τα μπάνια το χειμώνα και είναι κάτι συγκλονιστικό, γιατί μου κάνει πάρα πολύ καλό. Επίσης, ακούω μουσική και κατά καιρούς παίζω σε κάποια μαγαζιά. Παράλληλα, παρακολουθώ πολύ κινηματογράφο.
Αν δεν γινόσουν ηθοποιός, τι θα μπορούσες να ήσουν;
Θα ήμουν αθλητής στο στίβο ή ταξιδιώτης χωρίς ένα ευρώ στην τσέπη.
Ερωτεύεσαι εύκολα;
Κατά περιόδους…
Και όταν αυτό τελειώσει, πώς το αντιμετωπίζεις;
Πέφτω σε κατάθλιψη. Μου έχει τύχει να τελειώσει από κοινού μία σχέση και να πέσω σε κατάθλιψη. Ήταν ο άνθρωπός μου για τρία χρόνια και όχι μόνο, ήμασταν μαζί από το πρωί μέχρι το βράδυ στη δραματική σχολή, ήταν μία ολόκληρη ζωή. Επίσης, μου έχει τύχει να με χωρίσουν και να χωρίσω και πάλι να πέσω σε κατάθλιψη. Έτσι λειτουργώ, στενοχωριέμαι πολύ, είτε έτσι είτε αλλιώς.
Αυτήν τη στιγμή είσαι με κάποια κοπέλα;
Ναι, είμαι με μία κοπέλα εδώ και τρία χρόνια.
Ανήκει και αυτή στην 7η τέχνη;
Όχι, αλλά λέω να τη βάλω εγώ σε αυτόν το χώρο (γέλια). Απλώς υπάρχει ένας ρόλος που της ταιριάζει τόσο πολύ, που δεν νομίζω να υπάρχει άλλη ηθοποιός στο χώρο που να μπορεί να την ενσαρκώσει τόσο καλά. Είναι η μετεμψύχωση της ηρωίδας.
Με τι ασχολείται;
Είναι ιδιωτική υπάλληλος, αλλά παλαιότερα ήταν αθλήτρια και πρωταθλήτρια.
Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχεις κάνει σε μία σχέση;
Τις μεγαλύτερες τρέλες τις έκανα σε αυτήν τη σχέση! Μπορώ να σκεφτώ διάφορα, αλλά γενικά είναι μία σχέση που στα πρώτα δυόμισι χρόνια ο πυρετός ήταν από 40 και πάνω. Δεν είναι τρέλα, απλώς εγώ τρελαίνομαι από τον έρωτα. Έτυχε να ταξιδεύω για δύο ημέρες χωρίς να κοιμηθώ και μετά να τρέχω με τη βαλίτσα μου 30 χιλιόμετρα για να φτάσω στην καλή μου. Τη στιγμή που το έκανα δεν το θεωρούσα τρέλα, γιατί έβγαινε από μέσα μου.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Από τη μια έχω κάποιες προτάσεις για θέατρο και από την άλλη έχω δρομολογήσει κάτι δικό μου και με αργά βήματα το δουλεύω γιατί θέλω πολύ να το κάνω.
Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση;
«Φτάσε όπου δεν μπορείς…» του Νίκου Καζαντζάκη.
– See more at: http://www.sigmalive.com/lifestyle/people/366121#sthash.Ih7O0nxL.dpuf