Μία ενδιαφέρουσα Διπλωματική Εργασία του Λεωνίδα Καλπαξίδη, του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικώv του Πανεπιστημίου Πατρών, αναρτήθηκε στη σελίδα του f/b Yγρότοποι Αλυκών και Αγ. Νικολάου Αναβύσσου.
“Η σχέση της έκτασης με το νερό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η λειτουργία τους ως φυσική λεκάνη συγκεντρώνει αρκετά ρέματα τους μήνες με έντονη βροχόπτωση, ενώ η γεωμορφολογία και το αρνητικό υψόμετρο (1-2 μέτρα) ανέκαθεν συνέβαλλαν ώστε το θαλασσινό νερό να συγκεντρώνεται κατά τους χειμερινούς μήνες και να εξατμίζεται σταδιακά μέχρι τους θερινούς.
Η ετερογένεια στο ανάγλυφο των Αλυκών αποτυπώνεται και στις εδαφικές ποιότητες και τελικά στο τοπίο που έχει δημιουργηθεί. Στο νότιο μέρος, η υψηλή περιεκτικότητα σε άργιλο, η αλμυρότητα και η παλαιότερη λειτουργία των αλυκών συνέβαλλαν στην ανάπτυξη αλοφυτικής χλωρίδας με αρκετά σπάνια είδη. Αντίθετα, το βόρειο τμήμα είναι βραχώδες και καλύπτεται από τυπική αττική βλάστηση, ενώ χαρακτηριστική είναι η τάση επέκτασης του γειτονικού πευκώνα από τα δυτικά στο εσωτερικό του. Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, η έκταση των Αλυκών αποτελεί το μοναδικό σταθμό ποικίλλων αποδημητικών πτηνών αυτής της κλίμακας στη νότια Αττική, ενώ βρίσκεται και στις παρυφές του δρυμού του Λαυρίου (περιοχή Natura).”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ