Κάθε Πάσχα ενδίδουμε
εμείς οι ειδωλολάτρες
στις αρχαίες θεότητες της Άνοιξης:
στην μαργαρίτα
την παπαρούνα
την ανεμώνη
Α.Γκάντζι
Χθες, Κυριακή βράδυ, μετά από έναν ανοιξιάτικο περίπατο, με ήπια σοροκάδα, στον Υγρότοπο των Αλυκών,για να διερευνήσουμε το τοπίο και από την άλλη, μια δυνατή ταινία για την Αλήθεια και την Δικαιοσύνη, με πρωταγωνιστές εφήβους στις φαβέλες της Βραζιλίας, βυθίστηκα σε θολές σκέψεις: μήπως ο υγρότοπος των Αλυκών δεν υπάρχει;
Μήπως είναι μόνο χώμα και λάσπες, κάτι φτωχά αλμυρίκια και σκόρπιες καλαμιές, μπάζα και σκωρίες, σκουπίδια και ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ παντού; Μήπως τα πουλιά, που απαθανάτισε η Ήρα, ήταν της φαντασίας μας και πέταξαν και πάνε;
Ίσως οι επιθυμίες , οι υπαρξιακές μας αναζητήσεις, ο χρόνος που περνά και χάνεται, η λανθάνουσα “αντίληψή “μας για όλα τα βιωμένα, είναι μία Πλάνη… Μήπως κυνηγάμε μιαν Ουτοπία, έναν εν δυνάμει υγρότοπο, σε μια πραγματικότητα καταθλιπτική, άγνοιας, απαξίωσης, αναξιοκρατίας, αφασίας…-πόσα α-στερητικά ! Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν ου-τόπο, να σταθεροποιήσουμε τα ασταθή σημάδια, να ταξιδέψουμε πίσω στην ειδυλλιακή και όμορφη πατρίδα που θα θέλαμε να είχαμε. Να σταματήσουμε τα πολύτιμα νερά των ρεμάτων, που χάνονται και φεύγουν προς την Θάλασσα και να δείξουμε ότι είμαστε φιλόξενοι, ναι! θέλουμε πίσω, ό,τι μας ανήκει…
Κι όμως.
Όλους αυτούς τους μήνες, ο φακός των υπομονετικών Ορνιθολόγων, καθηλώνει και μας προσφέρει μαγικές στιγμές κάλλους, μυστικών και αιωρισμών .
Το εμμονικό πάθος των Ερευνητών του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου, καταγράφει και συγκρίνει τα είδη, την ποικιλότητα, την αέναη κίνηση,αλλά και σταθερότητα της Φύσης, την συγκινητική δυνατότητα αναγέννησης…
Ο έρωτας της ομορφιάς και η χαρά της ανακάλυψης , των πεζοπόρων και φωτογράφων ορχιδεών και σπάνιων ανθέων, μας γοητεύει,μας εκπαιδεύει και μας παρηγορεί.
Οι προβληματισμοί για την αποξένωση των παιδιών μας ,από την πανέμορφη Φύση της περιοχής και οι άκαρπες προσπάθειες ημών των δασκάλων για να τα “τραβήξουμε” με εναλλακτικούς τρόπους προς αυτήν ,ερεθίζουν τα παιδαγωγικά μας ανακλαστικά…
Κι όσο για τις συναντήσεις, τις συζητήσεις, τα σχέδια, που μας ανοίγουν δρόμους στην Ετερότητα, το ανοίκειο, το νέο, τι χαρά από μόνες τους !
Ο κοινός στόχος, της ανάδειξης και προστασίας αυτού του ταπεινού υγροτόπου, έχει ενώσει με δεσμούς Φιλίας και Κοινοτισμού, όλους εμάς τους απάτριδες και ανέστιους! Πόσα ποιήματα, πόσες διαλογικές, φιλοσοφικές , διασκεδαστικές συζητήσεις, νέα διαβάσματα, άρθρα, ανταλλαγές ιδεών και γνώσεων. Και χαμόγελα και αντιπαραθέσεις, βλέμματα σταματημένα στην ομορφιά και φτερά που φουρφουρίζουν κι ετοιμάζονται να ξεδιπλωθούν…
ΝΑΙ , οι Αλυκές υπάρχουν τελικά!
Την 22α Απριλίου, Παγκόσμια ημέρα Γης, Παρασκευή 10.00- 14.00, οι Αλυκές- καιρού συμμετέχοντος- θα ζωντανέψουν από μαθητές, κόσμο και δημοσιογράφους, που θα ερευνήσουν , μαζί με τους Επιστήμονες΄του ΕΛΚΕΘΕ, της Ορνιθολογικής, Αρχαιολόγους και Ιστορικούς, Μηχανικούς Περιβάλλοντος και Δασκάλους , το παρελθόν, το παρόν και το Μέλλον τους ! Ας εκπλαγούμε ! Ας αλλάξουμε την ρουτίνα μας, ξαναβρίσκοντας τη χαρά της μάθησης!
Και , όπως λέει και ο αείμνηστος Ν. Καζαντζάκης, “…αν δεν φτάσεις στην άκρα του γκρεμού, δεν βγάζεις, φτερά για να πετάξεις” !
Σας περιμένουμε , Μ.Β.