1954 / Κουβαράς – Εγκαίνια Ηλεκτροφωτισμού
Σε όλα σχεδόν τα χωριά της ΑΤΤΙΚΗΣ ήτανε έθιμο να «ντύνονταν» τις ΚΥΡΙΑΚΕΣ και τις ΓΙΟΡΤΕΣ όλοι με τα «καλά» τους και να πηγαίνουν όλοι μετά την εκκλησία στο αλώνι. Εκεί έπαιζαν τα όργανα, τα τούμπανα και χώρια οι άντρες από τις γυναίκες στήναν μεγάλο χορό.
Εκτός από τους περιστασιακούς χορούς, οι Αρβανίτες είχαν και τους επίσημους χορούς δηλ. αυτοί που γίνονταν με την ευκαιρία κάποιου γεγονότος (γάμος, αρραβώνας, βαπτίσια, εορτές κ.α..)
Το 1954 ο Κουβαράς ηλεκτροδοτείται κ τα εγκαίνια ηλεκτροφωτισμού του χωριού αποτελούν μεγάλο εορταστικό γεγονός. Οι νέες του χωριού «ντύνονται» κ υποδέχονται με τους κατοίκους του χωριού τον Νομάρχη Ανατ.Αττικής για το μεγάλο αυτό γεγονός!
Η Μεσογείτικη φορεσιά διαφέρει έστω και ελάχιστα από χωριό σε χωριό και διακρινεται στην καθημερινή και την νυφική ή γιορτινή της πρώτης και της δεύτερης κοινωνικής τάξης. Σκοπός της φορεσιάς ήταν να παρουσιάζει ίσια κορμοστασιά, αυτοπεποίθηση και αγέρωχο ύφος. Γινότανε υπερβολική χρήση χρυσαφιού και ασημιού. Ο Λόγος ήταν να παρουσιάζεται ένα πλούσιο άτομο που είχε βάλει το χρυσάφι να το υπηρετεί σαν στολισμός και όχι σαν μοναδικό μέσο ικανοποίησης των βιοτικών αναγκών. Η φορεσιά «έκοβε» το στένεμα του λαιμού, πρόσθετε λίγο ύψος ακόμα πάνω από το κεφάλι, εξαφάνιζε σχεδόν τις προς τα έξω καμπύλες του στήθους, της κοιλιάς και των γοφών. Μεγάλη σημασία απεδίδετο στον ήχο της φορεσιάς. Έπρεπε να «μιλάει» να ηχεί η φορεσιά. Με το περπάτημα ηχούσαν τα χρυσά φλουριά που χτυπούσαν μεταξύ τους στο ρυθμό του βηματισμού.
Με το χορό τραγουδούσαν τα χρυσά φλουριά και το μεταξωτό μισοφόρι πρόσθετε στην όλη ηχητική αρμονία. (απόσπασμα από την μελέτη “Χορός και Φορεσιά στα Μεσόγεια Αττικής” της
ΜΑΡΙΑΣ ΠΟΛΥΖΟΥ Ερευνήτρια λαογραφίας- Καθηγήτρια χορού).
(Ανάρτηση στο FB από την ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ Κουβαρά)
Φωτογραφικό υλικό από γυναίκες/κατοίκους του Κουβαρά στα πλαίσια έκδοσης του λευκώματος/ημερολογίου 2009 από την Τοπική Κοινότητα Κουβαρά.
