Το πρόβλημα που έχει προκύψει στην Σαρωνίδα είναι γνωστό: Το Ελληνικό Δημόσιο προβάλλει απαίτηση κυριότητας επί όλων, κατά τα φαινόμενα, των οικοπέδων, που βρίσκονται εντός του σχεδίου πόλης.
Όλοι πιθανολογούμε βάσιμα ότι οι ενστάσεις του Δημοσίου θα απορριφθούν, όμως θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μας σαν Δημοτική Αρχή να κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να αποφευχθεί η ταλαιπωρία του κόσμου.
Μια πρώτη προσπάθεια έγινε από την δημοτική αρχή με την σύνταξη ενός γενικού υπομνήματος, πιστεύω όμως ότι δεν αρκεί, δεδομένου ότι:
α) Όπως είπα και πριν, δεν αποφεύγεται η ταλαιπωρία και τα έξοδα των δημοτών.
β) Πιθανόν να προκύψει πρόβλημα στα άχτιστα οικόπεδα (που είναι πάρα πολλά), δεδομένου ότι δεν είναι εύκολη η απόδειξη της νομής επί 10-ετία.
Προτείνω λοιπόν, να συγκροτηθεί μια επιτροπή, αποτελούμενη από τον Δήμαρχο, τον Πρόεδρο της Κοινότητας Σαρωνίδας, τον νομικό σύμβουλο του Δήμου και όσους Δημοτικούς Συμβούλους επιθυμούν. Καλό θα ήταν επίσης να ζητήσουμε να μετέχει και εκπρόσωπος του Συνεταιρισμού της Εθνικής Τράπεζας.
Η επιτροπή αυτή θα κάνει άμεσα εντός της εβδομάδας (διότι τη Δευτέρα εκδικάζονται οι πρώτες ενστάσεις) δύο παραστάσεις διαμαρτυρίας: μία στην Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας και μία στο Κτηματολόγιο. Θα παρουσιάσει τα επιχειρήματά μας και θα ζητήσει από μεν την Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας, να ανακαλέσει τις ενστάσεις που υπέβαλε, και από το Κτηματολογικό Γραφείο να ανακαλέσει την παραλαβή των ενστάσεων του Δημοσίου, ως καταφανώς αόριστες και καταχρηστικές.
Τα επιχειρήματά μας είναι ισχυρά:
α) Πρώτα – πρώτα, η Σαρωνίδα έχει την ιδιομορφία, ότι πολεοδομήθηκε από οικοδομικούς συνεταιρισμούς με οργανωμένο τρόπο. Επομένως, ό,τι ισχύει για ένα οικόπεδο ισχύει για όλα.
β) Εφ’ όσον με την 1060/1991 απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίστηκε αμετάκλητα ότι η έκταση του Χοτζετιού είναι ιδιωτική, η εφαρμογή της απόφασης αυτής είναι υποχρεωτική για το Δημόσιο (το οποίο, σημειωτέον, ήταν διάδικος).
γ) Υπάρχουν και άλλες σχετικές με το Χοτζέτι αποφάσεις, του περιεχομένου των οποίων δεν έχω ακόμα ακριβή γνώση. Πρόκειται για την 6214/2001 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, σε συνδυασμό με το υπ’ αριθμόν 6359/21.12.2001 Πρακτικό της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και αφορούν το τμήμα του Χοτζετιού με την ονομασία «Δ΄ Δυτική μερίς – Θέρμη».
δ) Υπάρχει σειρά θετικών ενεργειών του Ελληνικού Κράτους, με τις οποίες αναγνωρίζεται η έκταση ως ιδιωτική:
1. Πρώτα απ’ όλα, η ίδια η έγκριση του σχεδίου, γιατί έγινε με τις τότε ισχύουσες διατάξεις για ιδιωτική πολεοδόμηση (Νομοθετικό Διάταγμα 690/1948). Για παράδειγμα, το 1959, επέβαλαν στον Συνεταιρισμό της Εθνικής, ως όρο για να εγκριθεί το σχέδιο, να παραιτηθεί από την κυριότητα των εκτάσεων περιμετρικά του σχεδίου πόλης. Ο Συνεταιρισμός εκπλήρωσε τον όρο αυτόν με την 4122/29.09.1959 δήλωσή του ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών Μιχαήλ Βασιλείου (Η δήλωση αυτή επικυρώθηκε από το ίδιο το Βασιλικό Διάταγμα έγκρισης του σχεδίου). Τον ίδιο όρο επέβαλαν και στον Συνεταιρισμό «Σύλλογος Ολυμπία Σαρωνικού» του Β΄ Τομέα, και επειδή δεν τον εκπλήρωσε δεν εγκρίθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο του Β΄ Τομέα το 1959 (Εγκρίθηκε αργότερα, το 1968, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Αν δεν είναι αυτά έμμεση έστω αναγνώριση κυριότητας, τότε τι είναι;
2. Το πιο σημαντικό απ’ όλα: Το 1960, χορηγήθηκε στους Ζωγράφο – Δημητριάδη άδεια κατάτμησης του κτήματος και μεταβίβασής του στον Συνεταιρισμό της Εθνικής. Αυτό από μόνο του λύνει όλα τα προβλήματα στον Α΄ Τομέα, γιατί εδώ πρόκειται για ατομική διοικητική πράξη, έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε και έχουν αποκτήσει δικαιώματα οι καλόπιστοι διοικούμενοι (δηλαδή οι οικοπεδούχοι), επομένως έχει καταστεί νομικά απρόσβλητη (ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ήταν παράνομη).
3. Ναι μεν η προηγούμενη άδεια κατάτμησης αφορά κατά την στενή έννοια τον Α΄ Τομέα, όμως στο διάγραμμα που την συνοδεύει βλέπουμε ότι η έκταση του Γ΄ Τομέα χαρακτηρίζεται ως «μερικώς θαμνοσκεπής έκτασης – βοσκότοπος ιδιοκτησίας Δημητριάδη – Ζωγράφου». Δηλαδή τι άλλαξε τώρα, και η ίδια Δημόσια Υπηρεσία μας λέει ότι είναι δημόσιο δάσος;
4. Επιπλέον, στο όριο του Β΄ Τομέα αναφέρει: «όρια και τεμάχιον δάσους στρεμμάτων (κατάτμησις 1956)». Δηλαδή, προφανώς αντίστοιχη άδεια είχε χορηγηθεί, το 1956, και για τον Β΄ Τομέα.
Τελειώνοντας, επειδή όλοι προβλέπουμε ότι θα έχουμε τα ίδια και σε άλλες περιοχές του Δήμου, προτείνω παράλληλα και ανεξάρτητα από τα προηγούμενα, να μεθοδεύσουμε νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία να προβλέπει ότι καμία απαίτηση του Δημοσίου δεν υφίσταται στις εξής περιπτώσεις:
α) Σε εκτάσεις οικοδομικών Συνεταιρισμών, που έχει εφαρμοστεί το σχέδιο και έχει γίνει η διανομή των οικοπέδων.
β) Σε περιοχές που μπήκαν στο σχέδιο με πρωτοβουλία του Δήμου και έχει κυρωθεί η πράξη εφαρμογής.
Η επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Σαρωνικού
Τάνια Γαλανοπούλου
Η πρόταση συμπληρώθηκε με την πρόταση του Δημάρχου για παράσταση διαμαρτυρίας της επιτροπής και στον αρμόδιο Υπουργό.