293
Διονύσης Σαββόπουλος – Το χειμώνα ετούτο
Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε
γι’ άλλα δέκα χρόνια, άιντε, καθαρίσαμε
Μέσα μου έχω πράμα ζορισμένο και βουβό
θέλω να χορεύω και να κάνω εμετό
Κόμμα και ρετσίνα κι άσματα επινίκια
είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια
Δεν είμαι Πασόκα, δεν είμαι ούτε ΚΚΕ
είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι τραγουδώ για σε
Πάω στον καθρέφτη το πρωί για να πλυθώ
και θαρρώ πως βλέπω τον εαυτό μου εφτά χρονώ
Δεκαπέντε χρόνια τραγουδώ, μα δεν θα βρω
το παλιό μου πάθος και τον ενθουσιασμό
Του θεού η χάρη μας φυλάει απ’ τα σουξέ
κι ο ουρακοτάγκος απ’ τα θεϊκά εφέ
Οι μειοψηφίες, τάγματα ξυπόλυτα
σκαρφαλώνουν μέσα σε σκοτάδια απόλυτα
Το τραγούδι ετούτο το ’πα το εβδομηνταεννιά
σ’ αγαπάω ακόμα αλλά εσύ είσαι κακιά