Ποιητής Gabriel Chávez Casazola :O Γκαμπριέλ Τσάβες Κασασόλα (1972) είναι Βολιβιανός ποιητής και θεωρείται από τις «σημαντικές φωνές της σύγχρονης βολιβιανής και λατινοαμερικανικής ποίησης».
Ο Κόγιου Άμπε φυτεύει έναν σπόρο ηλίανθου στους κήπους του Ναού Γκέντζι
Ο Κόγιου Άμπε, με ένα τραχύ μαύρο ράσο,
ψηλός, με ξυρισμένο κεφάλι και
επίπεδο μέτωπο
φυτεύει έναν σπόρο ηλίανθου στους κήπους του Ναού Γκέντζι
Φυτεύει με φροντίδα το μικρό κέλυφος
γεμάτο με το φως
μελλοντικών θαυμάτων
σε μια τρύπα στο έδαφος.
Το καλύπτει με μια μικρή φτυαριά
το ποτίζει με ένα πορτοκαλί ποτιστήρι.
Ένα αεράκι έρχεται στους κήπους του Ναού Γκέντζι
Ο Κόγιου Άμπε το νιώθει στα χέρια του, γεμάτο σταγόνες νερού.
Σε μια πάνινη τσάντα κρεμασμένη στον ώμο του,
έχει εκατοντάδες σπόρους.
Είναι ακόμα νωρίς το πρωί
και πρέπει να σπείρει τον καθένα τους
να τον ποτίσει με το πορτοκαλί ποτιστήρι του.
Σύντομα εκατομμύρια ηλίανθοι θα σκεπάσουν τους κήπους
και τους γειτονικούς λόφους.
Μοναχοί, χωρικές,
όλα τα χέρια θα βραχούν με σταγόνες νερού,
φροντίζοντας τα μελλοντικά κίτρινα θαύματα των παιδιών.
Σπλαχνικά φώτα για τα κουρασμένα μάτια τους.
Ο Κόγιου Άμπε δεν γνωρίζει τον Βαν Γκογκ, μα ζωγραφίζει ηλίανθους με το φτυάρι του.
Ο Κόγιου Άμπε, που βλέπει τις γκρίζες σιλουέτες των πυρηνικών σιλό
στον ορίζοντα.
Οι κήποι του Ναού Γκέντζι υψώνονται στην άκρη της Φουκουσίμα
και είναι αναγκαίο να εξαγνιστεί ο ουρανός, το νερό, η γη, το φως του ήλιου
που απλώνεται πάνω από τους ηλίανθους.
Δεν είναι αισθητικό θέμα, μου λέει ο Κόγιου Άμπε, μέσα στη σιωπή της εικόνας:
οι ρίζες απορροφούν τα βαρέα μέταλλα
και το λουλούδι, έτσι απλά, φυτρώνει μέσα στο δηλητήριο.
Είναι όμως αλήθεια,
η ομορφιά εξαγνίζει τον εαυτό της,
ορίζει ο Ολλανδός, μέσα από τη σιωπή του πανιού
και ο Κόγιου Άμπε μού δίνει μια τσάντα με σπόρους,
κελύφη γεμάτα μικρά φώτα.
Ο Βαν Γκογκ μού προσφέρει
το τεράστιο πορτοκαλί ποτιστήρι.