163
Για τον Ιάσονα…
Σχήμα Απουσίας- Γιάννης Ρίτσος
” Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά.
Μένουν στο σπίτι κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση
να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας,
τόσο που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση.
Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.”
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το ποίημα “Σχήμα Απουσίας” και πρωτοδημοσιεύθηκε στην ποιητική συλλογή “Υδρία” του 1957.