Να προσέχετε τα παιδιά σας. Τα παιδιά σας και τα μάτια σας. Αυτά θα είναι υπεύθυνα για το αύριο που θα ζήσουν. Να τα μεγαλώνετε μαθαίνοντάς τα να μην ακουμπούν ούτε μυρμήγκι.
Δεν είναι μαγκιά να γ—ς… Μαγκιά είναι να αγαπάς και να σε αγαπούν. Δεν είναι μαγκιά τα μούσκουλα, ούτε τα τατουάζ, ούτε τα αυτοκίνητα κι οι μηχανές. Μαγκιά είναι το χτύπημα ενός καλού φίλου στην πλάτη για το τελευταίο «άντε γεια» το βράδυ όταν γυρνάς σπίτι μετά το γλέντι.
Πιστέψτε με αυτό θα το θυμούνται για πάντα ακόμη κι αν οι δρόμοι τους χωρίσουν αυτό το «άντε γεια» θα είναι πάντα εκεί. Και θα σηκώνουν το τηλέφωνο και θα λεν ο ένας στον άλλον «που είσαι ρε μ—-α, που χάθηκες πάλι, πως γίναμε έτσι ρε»! Το θεωρείτε λίγο; Δεν είναι, είναι τα πάντα. Να έχεις ένα τηλέφωνο και έναν φίλο πίσω από τη γραμμή να μοιράζεσαι τον χρόνο που φεύγει.
Αν έχετε αγόρια να τα μάθετε να μεγαλώνουν πλάι σε όμορφες εσωτερικά, γενναίες, δυνατές και πάνω απ’ όλα ελεύθερες γυναίκες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνδρα από το να έχει πλάι του μια δημιουργική γυναίκα. Να τη βλέπει να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα και να συμβάλει σε αυτό.
Να την προστατεύει όταν μπορεί, να την ηρεμεί όταν πρέπει, να αποσύρεται όταν χρειάζεται. Αυτά είναι δύναμη, αυτά είναι μαγκιά. Δεν είναι κατάκτηση η γυναίκα, μοίρασμα είναι. Δεν είμαστε καρφοβελόνα, φτερό στον άνεμο είμαστε και ψάχνουμε ταίρι για να πετάξουμε μαζί. Έτσι να αντιμετωπίζουν τα αγόρια σας τα νεαρά κορίτσια με τα χαρούμενα πρόσωπα. Να κάνουν το παν για να συνεχίσουν να είναι χαρούμενα. Φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και ανάποδα. Το ξέρω δεν είναι εύκολο είναι πολύ δύσκολο αλλά αξίζει η προσπάθεια.
Να μιλάτε με τα παιδιά σας. Να μιλάτε για όλα δεν υπάρχουν ταμπού. Ναι ο κόσμος που ζούμε είναι δύσκολος. Πάντα δύσκολος ήταν αλλά μην τον κάνουμε πιο δύσκολο.
Τα παιδιά μας και τα μάτια μας. Δεν είναι διαβατήριο να είσαι φοιτητής, ούτε ποινικό μητρώο να είσαι αναρχικός. Δεν μετράμε έτσι τους ανθρώπους. Από το αποτύπωμά του στην καθημερινότητα μετριέται ο καθένας.
Άντε να γράψω και τον δικό μου τον νταλκά: αν υπήρχε και μια σοβαρή δημοσιογραφία το «όλοι μαζί μπορούμε» σε αυτά θα αναφέρονταν όχι στα δεντράκια στον Υμηττό… Τα παιδιά μας είναι νεαρά δεντράκια, αν τα ποτίζουμε με μίσος θα μαραθούν αν τα ποτίζουμε με αγάπη και ενσυναίσθηση θα ανθίσουν σαν αμυγδαλιές στη μέση του χειμώνα…
Δημήτρης Χατζηνικόλας
πηγή :facebook