Χάρης Λευκιμμιάτης *
Πριν λίγες μέρες παραδόθηκε στο έλεος της πυρκαγιάς η πολύπαθη Πεντέλη. Χάνονται μοναδικά είδη πανίδας και χλωρίδας που ήταν σε κίνδυνο. Το δάσος της Δαδιάς ήταν επίσης καταφύγιο σπάνιων ειδών.
Η πρόσφατη κατάργηση του φορέα διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου που λάμβανε μέτρα προστασίας του Δάσους αποδεικνύεται κάκιστη επιλογή.
Η αποψίλωση των δασικών υπηρεσιών ( ξεκίνησε το 2000) από τους δασεργάτες που καθάριζαν τα δάση αύξησε τους κινδύνους εκδήλωσης πυρκαγιών. Όλοι οι ειδικοί, τονίζουν τη σημασία της πρόληψης και της δυνατότητας άμεσης επέμβασης. Χωρίς αυτές, η δυνατότητα ελέγχου μετά είναι εξαιρετικά δύσκολη και το αποτύπωμα των καταστροφών πολύ μεγαλύτερο.
Στη Πεντέλη μετράμε της πληγές ενός από τα αγαπημένα βουνά όσων ζούμε στην Αττική. Είναι όμως και ένα από τα πιο κακομεταχειρισμένα μέρη της πατρίδας μας. Οι πυρκαγιές, τα λατομεία και η χωρίς σχεδόν περιορισμούς ανοικοδόμηση δεκαετίες τώρα έχουν αλώσει το φυσικό περιβάλλον.
Είναι έγκλημα διάρκειας αυτό που συμβαίνει. Το περιβάλλον θυσιάζεται με στόχο την εμπορευματοποίηση. Όταν καταστρατηγούνται συστηματικά οι νόμοι για την προστασία της φύσης ακόμα και σε περιοχές natura. Όταν ανοίγουν «παραθυράκια» που διευκολύνουν επίδοξους οικοπεδοφάγους. Όταν δεν υπάρχει επαρκής στελέχωση των δασαρχείων με προσωπικό για την πρόληψη και άμεση επέμβαση. Όταν γνωρίζουμε πως η κλιματική κρίση είναι εδώ αλλά δεν παίρνουμε τα μέτρα μας, τότε κάτι κάνουμε λάθος.
Οι καταστροφές είναι όλο και πιο συχνές,, μεγαλύτερες σε ένταση και σε κλίμακα. Οφείλουμε να προετοιμαστούμε. Κινδυνεύουν ζωές, σπίτια χάνονται και τα δάση μας γίνονται στάχτη. Ο βιασμός της φύσης πρέπει να σταματήσει. Αντί να εισάγονται νόμοι που περιορίζουν την προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση, της ενίσχυσης του θεσμικού πλαισίου για τη διαφύλαξη της φύσης και των ελεγκτικών μηχανισμών της πολιτείας για την τήρηση και εφαρμογή του.
Είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθεί η πρόληψη με προσωπικό επί του πεδίου, πόρους και εξοπλισμό. Το ίδιο ισχύει για τις δυνάμεις πυρόσβεσης, δασοπυροσβέστες και πυροσβεστική. Δεν είναι δυνατόν να επιχειρούν περισσότεροι αστυνομικοί από πυροσβέστες στο έργο της κατάσβεσης. Να καλυφθούν οι 3500 κενές οργανικές θέσεις πυροσβεστών άμεσα.
Το επόμενο στάδιο είναι το έργο της αποκατάστασης. Εκεί απαιτείται ενίσχυση σε προσωπικό και μακρόπνοος σχεδιασμός. Οι φυσικές καταστροφές είναι στις νέες συνθήκες σύνηθες φαινόμενο. Συνεπώς οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες σε αυτά τα δύσκολα πεδίο καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες καθώς δημιουργείται ένα συνεχές αλλεπάλληλων συμβάντων που πλήττουν χιλιάδες πολίτες της πατρίδας μας. Οι τοπικές κοινωνίες χρειάζονται τη πολιτεία δίπλα τους για να μπορέσουν να ανασυνταχτούν.
Ένα σύγχρονο, άρτια οργανωμένο και φιλικό προς τους πολίτες κράτος είναι το ζητούμενο. Για να μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις. Αυτό προϋποθέτει πως η γραφειοκρατία θα μειωθεί. Το προσωπικό θα έχει εργασιακή ασφάλεια και ο σχεδιασμός θα αξιοποιήσει την επιστημονική γνώση.
Βιώσιμη ανάπτυξη δε μπορεί να υπάρξει όταν καταστρέφεται η φύση και εξαντλούνται οι πόροι. Ας πάρουμε το μάθημα μας από τα νέα παιδιά που διεκδικούν το αυτονόητο, τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και την αλλαγή παραδείγματος ώστε να αποτρέψουμε εφιαλτικά σενάρια για τη ζωή στον πλανήτη μας. Τους το οφείλουμε.
* Ο αρχιτέκτονας Χάρης Λευκιμμιάτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα το 1970. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σόφιας. Εργάζεται ως συμβασιούχος ΙΔΟΧ στην υπηρεσία αποκατάστασης επιπτώσεων φυσικών καταστροφών, ΤΑΕΦΚ-ΑΑ, πού υπάγεται στη ΓΔΑΕΦΚ του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.