218
ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ – ΒΙΚΗ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ- ΞΑΡΧΑΚΟΣ – ΓΚΑΤΣΟΣ
ΠρωτομαγιάΜε το σουγιάΧαράξαν το φεγγίτηΚαι μια βραδιάΣαν τα θεριάΣε πήραν απ’ το σπίτι
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην κοκκινιάΕίδα το μπόγια να περνά και το φονιάΓύρευα χρόνια μεσ στον κόσμο να τον βρωΜα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό
Νυν και αείΜεσ στη ζωήΣε είχα αραξοβόλιΜα μιαν αυγήΣτη μαύρη γηΣε σώριασε το βόλι
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην κοκκινιάΕίδα το μπόγια το ληστή και το φονιάΤου ‘χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιάΚαι του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά