Δημήτρης Κανελλόπουλος
Με αφορμή τις σαββατιάτικες εμφανίσεις τους στο club του «Σταυρού του Νότου» ο Αλέξανδρος κι ο Γιώργος Παντελιάς, που δεν μασούν ποτέ τα λόγια τους, περιγράφουν το σύγχρονο τοπίο της Ελλάδας μετά την καραντίνα.
Κάθε Σάββατο, για όλα τα Σάββατα του Δεκεμβρίου, τα Κίτρινα Ποδήλατα θα παίζουν στο club του «Σταυρού του Νότου». Την πρεμιέρα τους την έκαναν την προηγούμενη εβδομάδα και, σε έναν κατάμεστο Σταυρό, παρουσίασαν, όπως μας λένε οι ίδιοι, μία «απαιτητική 4ωρη παράσταση που συνδυάζει -πάντοτε με λόγο και αιτία- επιλεγμένες στιγμές της δισκογραφίας μας, με αγαπημένες μουσικές και τραγούδια από την εγχώρια και ξένη σκηνή». «Να σε δω να γελάς ΙΙ» ο τίτλος της παράστασης και τα δυο… κίτρινα ποδήλατα, ο Αλέξανδρος και ο Γιώργος Παντελιάς, στήνονται μπροστά στα μικρόφωνα της «Εφημερίδας των Συντακτών».
● Πόσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα έπειτα από όλο αυτό που περάσαμε με τις καραντίνες;
Νιώθουμε να υπάρχει τριγύρω μια γενικότερη εσωστρέφεια, ένα μούδιασμα σε κάθε εγχείρημα που απαιτεί τόλμη, ανοιχτή σκέψη και ρίσκο. Μια γενική αμηχανία που συνοδεύεται με μια σχεδόν ενστικτώδη έλλειψη εμπιστοσύνης, όχι απαραίτητα στις ίδιες τις ψυχικές δυνάμεις όσων υιοθετούν αναβλητική στάση, αλλά κυρίως στο «τι μέλλει γενέσθαι» και στο ποια θα αποδειχτεί πως θα είναι η επόμενη ανατροπή στην προσπάθειά μας για ένα νέο επόμενο «πρώτο βήμα». Αν στα παραπάνω, προσθέσουμε και τη συμπεριφορά της πλήρους καιροσκοπικής εκμετάλλευσης της όλης κατάστασης, σύμφωνα με την οποία, όλοι πλέον, «λόγω των καιρών», απαιτούν το απόλυτο δυνατό, αλλά με το ελάχιστο δυνατό κόστος, τότε φαίνεται να χρειάζεται αρκετός καιρός για να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα η γενικότερη ψυχολογία και ισορροπία.
● Σας ενοχλεί;
Μας θυμώνει και πραγματικά θέλουμε να το επισημαίνουμε και να προσπαθούμε να το «διορθώσουμε» με τις όποιες δυνάμεις μας.
● Πώς;
Μέσα από την καθημερινότητά μας αλλά και μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις και τα τραγούδια μας. Ανάταση ψυχολογίας, επαναφορά της πίστης στους εαυτούς μας, τόλμη και θάρρος για μια επόμενη μέρα, όσο δύσκολες κι αν διαφαίνονται οι καταστάσεις. Δεν γίνεται να συνεχίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, κρυμμένοι μέσα μας, χάνοντας μέρος της ζωής που ανήκει στον καθένα μας εκεί έξω.
● Πόσο πιεστήκατε κι εσείς; Ή μήπως λειτούργησε δημιουργικά;
Φροντίσαμε το πολυπόθητο «άνοιγμα» να μας βρει έτοιμους ενεργειακά, γεμάτους ιδέες, με ανανεωμένη διάθεση για νέες μουσικές εμπειρίες και πειραματισμούς. Σε όλη την καραντίνα, εκμεταλλευτήκαμε τον άφθονο χρόνο που τόσο πολύ καιρό γκρινιάζαμε πως δεν υπήρχε, ώστε να διευρύνουμε γενικές και ειδικότερες γνώσεις επάνω στο αντικείμενό μας, να μελετήσουμε, να οργανώσουμε τα επόμενα βήματά μας. Νομίζουμε πως, καταφέραμε να δούμε και τη θετική όψη του νομίσματος και αυτό είναι που μας κάνει δυνατούς απέναντι σε όποιο «crash test» χρειαστεί να υποβληθούμε στη νέα πραγματικότητα. Θα λέγαμε πως η καραντίνα μάς βοήθησε να επιχειρήσουμε ένα γενικό ενδοσκοπικό και γνωσιακό level up.
● Γυρίσατε -κι εσείς κι εμείς όμως και πέσαμε πάνω σε άγρια πράγματα, γυναικοκτονίες, παιδοβιασμούς και άλλα τρομακτικά. Τι συμβαίνει;
Μακάρι να έχουμε άδικο, όμως νιώθουμε πως… ηθικά, η κοινωνία μας έχει μπει στον «αυτόματο».
● Δηλαδή;
Τα πρότυπα και οι αξίες που εντελώς ανεξέλεγκτα επιβάλλονται σε άφθονες ποσότητες, εύκολα, ανέξοδα, γρήγορα και άκοπα, φαίνονται μεθοδικά να διεγείρουν περισσότερο τις κακές, εγωκεντρικές, σεξιστικές, φθηνές πτυχές ενός χαρακτήρα. Αποδυναμώνουν τη διάθεση κάποιου να εμβαθύνει, να ασχοληθεί, να συγκρίνει. Το «αγαθά κόποις κτώνται» σήμερα φαντάζει στους περισσότερους ως ένα αστείο ανούσιο ρητό.
● Ποια συμπεριφορά υιοθετείται;
Η γενική συμπεριφορά που υιοθετείται είναι να αποφευχθεί ο κόπος για αναζήτηση όσων υπάρχουν πέραν της μασημένης τροφής. Εν γένει, η ηθική κατάπτωση δείχνει να μειώνει την κριτική σκέψη και την ικανότητα μιας βαθύτερης ουσιαστικότερης αναζήτησης.
● Πώς βλέπετε την Ελλάδα τού σήμερα;
Η Ελλάδα τού σήμερα αντικατοπτρίζεται στην ουσία της μέσα από τους Ελληνες του σήμερα.
● Τον λαό…
Εναν λαό που πληρώνει εδώ και πολλά χρόνια τα λάθη, τις παθογένειες, τις «ντρίπλες» που έφαγε και γενικότερα τις κακοτοπιές πολλών-πολλών ετών. Μπαίνοντας έτσι σε εποχές διαμορφωμένες πλέον με τέτοιο τρόπο που αφήνουν ελάχιστα περιθώρια επανάκτησης της εσωτερικής πίστης.
● Από ποιους αποτελείται η Ελλάδα τού σήμερα;
Κυρίως από ανθρώπους που είδαν τα όνειρά τους σχεδόν να διώκονται, ζώντας μπαράζ ανατροπών και δυσμενών εξελίξεων, οι οποίες διαμόρφωσαν μια αυτοπεποίθηση χωρίς σχεδόν καθόλου στεγανά. Ας μην ξεχνάμε πως πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι έριξαν και συνεχίζουν να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους, διοχετεύοντας τη δυναμική τους σε τόπους πιο ορθολογικά δομημένους. Η Ελλάδα τού σήμερα παλεύει μεν να τα καταφέρει παρ’ όλες τις αντιξοότητες, νιώθουμε όμως πως της έχουν επιβάλει δύο «ταχύτητες».
● Ποιες είναι αυτές;
Η ισχυρότερη εκ των δύο έχει βάλει τη χώρα στην «απαραίτητη» διαδικασία ενός αγωνιώδη συντονισμού με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης. Η δεύτερη και ασθενέστερη ταχύτητα υπάρχει κυρίως για να ανακυκλώνει τον σουρεαλισμό της καθημερινότητας που πλέον αφήνει εύκολα άφωνο τον οποιονδήποτε με συμπτώματα γενικής «ανοσίας».
📌 Πληροφορίες: 3, 10, 17 και 24/12. Σταυρός του Νότου. Θαρύπου 37 Νέος Κόσμος. Εισιτήριο θέασης: 12 ευρώ