Με την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας άνοιξε ο δρόμος για την επιστροφή των ανεμβολίαστων υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα υγείας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι η παράταση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού των εργαζομένων στις δομές υγείας είναι αντίθετη προς τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Το σκεπτικό ήταν ότι τα μέτρα για τον κορωνοϊό «λαμβάνονται για το απολύτως αναγκαίο χρονικό διάστημα και, πάντως, μέχρι την εξεύρεση λύσεως για την ανάσχεση της πανδημίας, η ένταση δε και η διάρκειά τους, λόγω της προσωρινότητάς τους, πρέπει να επανεξετάζονται περιοδικώς από τα αρμόδια κρατικά όργανα ανάλογα με τα υφιστάμενα επιδημιολογικά δεδομένα και την εξέλιξη των έγκυρων επιστημονικών παραδοχών». Στην προκειμένη περίπτωση, η παράταση κρίθηκε ότι δεν είναι εύλογη λόγω του ότι απέχει εννέα ολόκληρους μήνες από την ψήφιση του νόμου 4917 του 2022.
Επικρατείας αποτελεί σαφή δικαίωση της ΟΕΝΓΕ και της ΠΟΕΔΗΝ, που είχαν δηλώσει ότι η αναστολή εργασίας είναι ένα μέτρο μη αναλογικό και τιμωρητικό. Ο Υπουργός Υγείας κ. Πλεύρης είχε επενδύσει σε μια προσωπική βεντέτα με τους εργαζόμενους, προκειμένου να καλύψει τα ελλείμματα της πολιτικής του και τους πάνω από 34.000 νεκρούς από την έναρξη της πανδημίας. Επρόκειτο για μια ακροδεξιά λογική, σύμφωνη με το πολιτικό στίγμα του υπουργού, να δείξει ασυμβίβαστος και να προσωποποιήσει τα προβλήματα δακτυλοδεικνύοντας ως υπεύθυνους τους εργαζόμενους. Οδήγησε έτσι χιλιάδες εργαζόμενους στη φτώχεια και στέρησε από το ΕΣΥ ένα προσωπικό με αναντικατάστατη εμπειρία. Ο ακροδεξιός υπουργός της Νέας Δημοκρατίας ενεθάρρυνε ένα σύστημα Απαρτχάιντ, καλλιέργησε τον κοινωνικό ρατσισμό και τον διχασμό. Προσπάθησε να συσπειρώσει ένα ακροδεξιό κοινό, χρησιμοποιώντας τους ανεμβολίαστους ως αποδιοπομπαίους τράγους, προκειμένου να ξεχαστούν οι ευθύνες της κυβέρνησης για την εκτόξευση των κρουσμάτων και των θανάτων λόγω της διάλυσης του ΕΣΥ.
Το μέτρο της κυβέρνησης αποσκοπούσε να έχει συλλογικά παραδειγματικό χαρακτήρα, ενώ εν μέσω της πρωτοφανούς ακρίβειας και επιδείνωσης της ζωής μας, ήταν εγκληματικά απάνθρωπο, για κυβέρνηση και κόμματα που θέλουν να διακηρύττουν ότι «αποφασίζουν στο όνομα του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης». Ως ΜέΡΑ25, καλώντας από την αρχή της πανδημίας σε ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ με μόνιμο προσωπικό που να καλύπτει τα οργανογράμματα κάθε δημόσιας δομής υγείας και σε αποκατάσταση της διαφάνειας, της επιστημονικής μεθόδου και της δημοκρατικής λογοδοσίας, ειδικότερα ζητήσαμε παράλληλα την ανάκληση των άδικων και στην πράξη αναποτελεσματικών μέτρων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, που συμπεριλαμβάνει την αναδρομική επιστροφή όλων των προστίμων στα φυσικά πρόσωπα και τη μη απόλυση εργαζομένων σε κανέναν κλάδο. Πάγιο αίτημά μας ήταν και παραμένει η μη εργαλειοποίηση της επιστήμης και η ενίσχυση στην πράξη της επιστημονικής ενημερωτικής εκστρατείας.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, που είχε ανασταλεί η εργασία τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που η κυβέρνηση μας ζητούσε να χειροκροτούμε ως ήρωες στην αρχή της πανδημίας! Επρόκειτο για μια τραγική περίπτωση κοντής ιστορικής μνήμης και λησμονιάς από την κυβέρνηση της αυτοθυσίας αυτών των ανθρώπων. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς είχαν σημαντικά προβλήματα υγείας που τους καθιστούσαν διστακτικούς προς τον εμβολιασμό, όπως λ.χ. αυτοάνοσα και άλλες παθήσεις, που καθιστούσαν εύλογη την ανησυχία τους, ενώ η κυβέρνηση με μια διχαστική λογική τους τσουβάλιασε όλους υπό μειωτικούς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.
Ως ΜέΡΑ25 έχουμε βάλει πλάτη για το εμβολιαστικό πρόγραμμα και έχουμε προτείνει τρόπους για την αποτελεσματικότητά του. Εν προκειμένω, όμως, ήμασταν ξεκάθαροι: Καμία απόλυση εργαζομένου! Είναι θέμα ανθρώπινης και πολιτικής αξιοπρέπειας να μην πετάει η πολιτεία στον δρόμο υγειονομικούς αφού τους έχει εκμεταλλευτεί και στύψει στη δουλειά. Γι’ αυτό η αποκατάσταση των υγειονομικών ήταν εξαρχής προτεραιότητά μας. Τώρα η κυβέρνηση αναγκάζεται να δεχτεί τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς υπό το βάρος της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία λύνει ένα αδιέξοδο στη χώρα μας. Εν μέρει, βρίσκει και η ίδια η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο μια σανίδα σωτηρίας, που μπορεί να επικαλεστεί, για να ξεφύγει από την άσχημη κατάσταση στην οποία είχε φέρει τον εαυτό της. Όμως, χρειάζεται να έχουμε διαρκή επαγρύπνηση, για να μην αφήσουμε ποτέ ξανά αυτή η μισάνθρωπη κυβέρνηση να φερθεί με αυτόν τον τρόπο σε εργαζόμενους. Ουσιαστικά είναι μία πολιτική και νομική ήττα της κυβέρνησης που μας προϊδεάζει για την τελική πολιτική ήττα ενός πολιτικού συστήματος που θα ακολουθήσει σύντομα.
* Βουλεύτρια Α’ Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25
