Η τοποθέτηση του Σταύρου Πετρόπουλο στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο αποκαλύπτει όλο το ιστορικό της υπόθεσης Grand Resort και τον κομβικό ρόλο του πρώην Δημάρχου Πέτρου Φιλίππου και της ευθύνης και παραλήψεις του που μας οδήγησαν στην σημερινή ημέρα.
“Η επιμονή του τότε δημάρχου να διαψεύδει πληροφορίες γεγονότα τα οποία αποδείχθηκαν αληθινά, καθώς και η καταστροφική αδράνεια. Η αδράνεια του ήταν κρίσιμη στη χρονική εκείνη περίοδο ή μας, οδήγησε στην έρευνα που παρουσιάζουμε σε αυτό. Σε αυτά λέμε και με δημόσια έγγραφα αμφισβητούσε το οτιδήποτε.
Από την έρευνα αυτή προκύπτουν 4 ερωτήματα στον τότε δήμαρχο, τον κύριο Φιλίππου. Όλα άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 98 με την υπ αριθμόν πρωτοκόλλου Τ 4292 10-09- 98. Προκήρυξη προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος σε διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό για την ανάθεση τουριστικής αξιοποίησης και τη μακροχρόνια χρήση και εκμετάλλευση με παραχώρηση 326 στρεμμάτων στην περιοχή Λαγονήσι Αττικής, που δημοσιεύθηκε από τον τότε Υπουργό Ανάπτυξης.
Στην έκταση των 326 στρεμμάτων, περιλαμβανομένων και τα 85 στρέμματα της επίμαχης παραλιακής έκτασης κείμενης. Εκτός των γνωστών ορίων του Ξενία Λαγονήσι. Μετά όμως από σωστή ενημέρωση και η καλύτερη εκτίμηση, ο υπουργός Ανάπτυξης τροποποίησε την αρχική προκήρυξη, αφαιρώντας ήταν η τότε υπουργός. Γιατί μετά ήταν ο Τσοχατζόπουλος, αφαιρώντας την παραλιακή έκταση των 85 στρεμμάτων.
Τα αφαίρεσε, η παραχώρηση, η διαδικασία προχώρησε, έγινε η αποσφράγιση και αξιολόγηση των προσφορών και ανακηρύχθηκε πλειοδότης. Η εταιρεία Αττικός Ηλιος Α Ε συμφερόντων Μαντωνανάκη, αμέσως μετά ανταγωνίστρια, Εταιρεία ξενοδοχειακών συγκροτημάτων συμφερόντων του κυρίου Δασκαλαντωνάκη, του πατριώτη του Κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αμφισβητώντας το κύρος και την τελική το κύρος του διαγωνισμού και την τελική επιλογή του πλειοδότη. Τότε συνέβη το εξής εκπληκτικό, Ο δήμαρχος Καλυβίων, τότε ο κύριος Πέτρος Φιλίππου κατέθεσε κύρια παρέμβαση στο Συμβούλιο της επικράτειας του Δήμου Καλυβίων, υπέρ του κύρους του διαγωνισμού και υπέρ της επιλογής πλειοδότρια της εταιρείας Αττικός Ηλιος.
Και πάμε λοιπόν τώρα στα ερωτήματα…
Ερώτημα πρώτο…
Γιατί ο τότε Δήμαρχος κατέθσσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας κύρια παρέμβαση υπέρ του κύρους του Διαγωνισμού και υπέρ του πλειοδότη τι συμφέρον είχε ο Δήμος να εμπλακεί σε μία δικαστική διένεξη μεταξύ δύο μεγαλο- επιχειρηματιών και υπέρ του ενός απο αυτούς.?
Η απάντηση στο ερώτημα προκύπει αβίαστα απο τα γεγονότα που ακουλουθούν : Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1999 υπογράφεται το υπ’αριθμόν 1469 22-09-99 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών Μαρίας Πιπιλή -Δακτυλίδου με το οποίο ο ΕΟΤ εκμίσθωνε προς την Εταιρία Αττικός Ήλιος Α.Ε το τουριστικό συκγρότημα του Λαγονησίου ΞΕΝΙΑ με τις υφιστάμενες τουριστικές εγκαταστάσεις συνολικής έκτασης 241 στρεμμάτων. Στις 23 Σεπτεμβριου 1999 δηλαδή μετά από μία ημέρα ο κ. Φιλίππου Δήμαρχος τότε, εισηγείται στην Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλιου η οποία εκδίδει πρόσκληση συνεδρίασης του Δ.Σ όπου μεταξύ των θεμάτων είναι η έγκριση του Δ.Σ. της κατάθεσης αίτησης παραχώρησης, από τον ΕΟΤ προς τον Δήμο Καλυβίων της επίμαχης παραλιακής έκτασης η οποία είχε αφαιρεθεί από την αρχική προκήρυξη και δεν μισθώθηκε. Πράγματι στην συνεδρίαση του Δ.Σ. που έγινε στις 29-09-1999 ψηφίστηκε η έγκριση αίτησης παραχώρησης και εκδόθηκε η υπ’αριθμον 178/99 απόφαση του Δ.Σ. ακούστε λοιπόν στην οποία αναφέρεται κατα γράμμα και αναφέρονται τα εξής : ” Η παραχώρηση της έκτασης σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελέσει αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας του Ε.Ο.Τ. στην οποία ανεπιφύλακτα αναγνωρίζουμε και δεσμευόμαστε να αποχωρήσουμε όταν ο ΕΟΤ μας το ζητήσει προκειμένου να εκμεταλλευθεί διαφορετικά την ιδιοκτησία του”.
Εδώ λοιπόν δεν έχουμε μια απλή αίτηση παραχώρησης των παραλιών, αλλά μία δήλωση αναγνώρισης ιδιοκτησίας και της νομής του ΕΟΤ για τις τελευταίες παραλίες του Δήμου μας, και αυτά μία μέρα μετά την υπογραφή της Αστικής Σύμβασης Παραχώρησης του ΞΕΝΙΑ ΛΑΓΟΝΗΣΙ.
Ερώτημα δεύτερον…
Τότε ο Δήμαρχος εισηγήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο αυτή την απαράδεκτη απόφαση – δήλωση μία μέρα μετά την οριστική παραχώρηση του ΞΕΝΙΑ ΛΑΓΟΝΗΣΙ, γνώριζε και γνωρίζαμε όλοι πως αυτο το κείμενο έγινε η ταφόπλακα το κείμενο των συμφερόντων του Δήμου στις παραλίες με δικαστική απόφαση που εκδόθηκε βασιζόμενη σε αυτή τη δήλωση, και αυτή η απάντηση προκύπτει από τα γεγονότα που ακολούθησαν. Η αίτηση βέβαια απορρίφθηκε από τον Ε.Ο.Τ. αλλά αρχίζει μία περίοδος με δωρεές και χορηγίες από την εταιρεία ΑΤΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ προς τον Δήμο Καλυβίων τις με καμάρι παρουσίαζε ο τότε Δήμαρχος στο προεκλογικό του πρόγραμμα το 2002, στο προεκλογικό του πρόγραμμα λοιπόν αναφέρονται τα εξής : H επίπλωση του Δημαρχιακού Μεγάρου με κόστος 20 εκατομμυρίων τότε ήταν δωρεά του Grand Resort, ο φωτισμός της Πλατείας έγινε με δωρεά του ομίλου Μαντωνανάκη, ο Ναος Ευαγγελισμός της Θοτόκου αναδείχθηκε με καλαίσθητο και διακριτικό τρόπο φωτισμό των εξψτερικών του όψεων με έξοδα που καλύφθηκαν από τον όμιλο Μαντωνανάκη.
Το πρόγραμμα αυτό κυκλοφόρησε ο Δήμαρχος το 2002 ανακηρύσσοντας τον επιχειρηματία σε χορηγό – ευεργέτη του Δήμου. Ενώ από το τις 11 Ιουνίου του 2002 3 μήνες πριν είχε δημοσιευθεί η υπ’ αριθμόν 3138 11-06-2002 προκήρυξη διαγωνισμού με διαπραγμάτευση κατόπιν προεπιλογής για την παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και παραλίας μεταξύ των οποίων περιλαμβανόνταν και η επίμαχη παραλιακή έκταση των 85 στρεμμάτων. Όταν λοιπόν ο Δήμαρχος εκθίαζε τον χορηγό -ευεργέτη του Δήμου είχε κινηθεί ήδη η διαδικασία να του παραχωρηθούν οι παραλίες. Αυτή τη φορά ο Δήμαρχος ενήργησε ώς εξής : Κατέθεσε δύο αιτήσεις λήψεις ασφαλιστικών μέτρων στις; 16-06-2002 κατά των ΕΤΑ αμφισβητώντας να διαθέσουν όπου θέλουν τις παραλίες. Αυτό το δικαίωμα δηλαδή που είχε αναγνωρίσει ανεπιφύλακτα ο Δήμος με την 178/99 απόφαση του Δ.Σ. Οι αιτήσεις βέβαια απορρίφθηκαν και οι δύο, η μία λόγω αναρμοδιότητας του δικαστηρίου και η δεύτερη με υπ’αριθμόν 4857-2002 απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών που δημοσιεύθηκε 27-06-2002 τρεις μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές. Ολόκληρο το σκεπτικό της αποφασης του δικαστηριου βασίζεται στην 178- 1999 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου τα οποία κατέθεσαν τα ΕΤΑ στο δικαστήριο και θεωρήθηκε δήλωση αναγνώρισης ιδιοκτησίας και της νομής κατα συνέπεια του δικαιώματος για την ελεύθερη παραχώρηση των παραλιών σε επιχειρηματίες.
τρίτο ερώτημα..
Γιατί ο τότε Δήμαρχος κατέθεσε αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων με αναρμόδιο δικαστήριο, και γιατι δεν επανήλθε αργότερα στο αρμόδιο δικαστήριο που όριζε η απορριπτική αποφαση. ?
Γιατί στην άλλη αίτηση που εκδικάστηκε και απορρίφθηκε δεν κάλεσε ως μάρτυρες κατοίκους και δημοτες της περιοχής.? που χρησιμοποιούσαν χρόνια τις παραλίες και δεν ενημέρωσε κανέναν για την σοβαρότητα των γεγονότων..Η απάντηση στα γεγονότα που ακολουθούν ήταν : Tην περίοδο των δημοτικών εκλογών του Οκτωβρίου του 2002 και ενώ τα ασφαλιστικά μέτρα του Δήμου είχαν απορριφθεί και βέβαια είχαμε χάσει κάθε δικαίωμα νομής και χρήσης των παραλιών θέτωντας ο Δήμαρχος μόνος του την ταφόπλακα με τις επιεικώς άστοχους χειρισμούς του τότε σε προεκλογικό φύλλο εφημεριδας δημοσιεύοντας με υπερηφάνια στην πρώτη σελίδα άρθρο με τίτλο ” ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ”.
Βίντεο -απόσπασμα συνεδρίασης Δημοτικού Συμβουλίου Σαρωνικού 31-07-2024 μεταδόθηκε σε ζωντανή κάλυψη.